Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

παρεολογία ΙΙΙ - το μίσιον

την στιγμή που φεύγανε μου σκαγε παλι η εικονα να έρχονται κι η σκηνή -αυτοί και το ασανσέρ- έκλεισε σαν σάντουιτς αυτή τη βδομάδα συγκατοίκησης
τέλειο ζευγάρι πιθανότατα το αγαπημένο μου έβερ
έχει αυτήν την ποιότητα του ερωτοκεντρικού ανθρώπου που μένει για πάντα έφηβος που ξέρετε πόσο πολύ εκτιμάω
τέλεια εμπειρία οf brainstorming together - κοινά ενδιαφέροντα-συμφωνία στον τρόπο που προσεγγίζει ένα ολοκληρωμένο έργο- αυτό που συνδέεται με κάποιο τρόπο με την πραγματικότητα
το βρήκα πάρα πολυ δύσκολο στην αρχή να προσπαθώ να επικοινωνήσω τις παρορμητικές μου σκέψεις στα αγγλικά
παρορμητικές μου σκέψεις--->θεωρητικοπολιτικές που προέρχονται από αποσπασματικές έννοιες που έχω έρθει σε επαφή  που έχω συνδέσει με την εμπειρία και τις ανησυχίες μου
πόσο δύσκολο να καταλάβουν αυτό που εννοώ όταν ούτε εγω η ίδια δεν ξέρω τι είναι αυτό που εννοώ αφού προέρχεται από struggle θεματικών που χάνονται πίσω σολαυτα τα χρόνια
θυμάμαι να σκέφτομαι ότι αυτό που μου το κάνει πιο δύσκολο είναι ότι μιλάω για αναγνώσεις του περιβάλλοντος μου που συνεχώς ξεχνάω ότι απέχουν από αυτές του συνομιλητή μου (άσχετα που deep inside πιστεύω ότι δεν διαφέρουν τόσο τελικά από άποψη βιωμάτων) κι ότι θα ταν πιο εύκολο να προσπαθήσω να τα ενσωματώσω σαν στοιχεία του γραφικού εαυτού μου ωστέ να μπορεί ο άλλος να τα καταλάβει καλύτερα

για παράδειγμα αντί να λέω ότι νιώθω πως  τα άτομα σχηματίζουν ομάδες μονάδων για την ψυχική ικανοποίηση,τη συναισθηματική κάλυψη και  λιμπιντικού τύπου επενδύσεις τους  
( ~   τσουκαλά/στην πραγματικότητα απλά τραυλίζω σκόρπιες λέξεις)



μπορώ να μιλήσω για το πως νιώθω ότι σε μένα αναδύθηκε με αυτόν τον τρόπο μετά τα εσωστρεφή έτη στο σπίτι κι έτσι καταλήξαμε ότι όντως ισχύει ότι είμαστε η γενιά που μένει σπίτι περισσότερο

θυμάμαι να γυρνάω αθήνα κάποιες διακοπές στο πιο κόζι σπίτι των φίλων μου και να με ρωτάνε πως πάει δεν φαίνεσαι πολύ καλά και γω να ξεσπάω σε κλάματα γιατί θυμάμαι την ιωάννα να μου λέει πως με νοιώθει μόνη μου και να τους λέω ότι δεν είναι ότι δεν έχω φίλους αλλά οι φίλοι μου είναι ο ταδε , η τάδε , τα κορίτσια και η άλλη τάδε και βλέπω τον καθένα ξεχωριστά δεν υπάρχει αυτό της παρέας που έχω στην αθήνα και τότε ο βρωμανός μου είπε και γιατί δεν κάνεις αυτό που έκανα εγώ τότε;γιατί δεν φτιάχνεις μια αγέλη; και από τότε ήξερα ότι αυτό έπρεπε να κάνω

ΤΖΑΜΚΑΤ
είμαστε στο πιερό στα κλεισίματα η φίλη μου η κ λέει γιαυτήν την σκέψη που έκανε σήμερα αλλά δεν είναι σίγουρη αν ισχύει πως όλη της η συμπεριφορά αυτό το εξάμηνο η σχέση της με την σχολή/το γιολάρισμα έξω μπορεί να ερμηνευτεί απ'την προσπάθεια της να βρει τον έρωτα

την λατρεύω και προσπαθώ να σκεφτώ εγώ τι έκανα αυτό το εξάμηνο
σκέφτομαι ότι μάλλον είναι η προσπάθεια μου για τον σχηματισμό παρέας

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΟΜΑΔΕΣ
σηκώνω τα μάτια και βλέπω την μαρία απέναντι να ζωγραφίζει λέω να και με την μαρία το συζητάγαμε και νιώθουμε το ίδιο πράγμα

_________________________________________________________________________________

από την περίοδο της ενεργοποίησης μου
(την περίοδο που είχα εξαργυρώσει όλους μου τους πόντους πίστωσης σχετικά με την εκπλήρωση όλων αυτών των πρότζεκτ που είχαμε πει ότι θα κάναμε και έπρεπε να αρχίσω να τα κάνω επιτέλους αφού δεν είχε μείνει και κάτι άλλο να κάνει κανείς)

μπορεί να χαμε σούπερ-ενθουσιαστεί με τα μελλοντικά μας κοινά σχέδια αλλά ένιωθα ότι καμιά φορά χτύπαγα σε τοίχο που μπορεί να χει να κάνει ότι μάλλον εγώ είμαι λίγο πιο πορωμένη με τα πράγματα που έχω στο κεφάλι μου για μας


εε δεν ξέρω ήταν τέλεια μαυτούς*  συντονιζόμασταν αμέσως στο ίδιο μήκος κύματος και το να συζητάμε για παράδειγμα για την εργασία μου στη σχολή ήταν ακριβώς ο τρόπος που κυλάει για μένα μια ιδανική συνεργασία

χρησιμοποιούσαν πολύ την λέξη μίσιον το μίσιον του τέλειου κοκτέιλ πχ
επόμενη εξέλιξη της λέξης πρότζεκτ - εννοούσε τη δράση για αυτό

δηλαδή μέχρι στιγμής έχουμε

κόνσεπτ    -    πρότζεκτ   -  μίσιον


Δεν υπάρχουν σχόλια: