Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

το lower your eyelids to die with the sun εμφανίζεται συνέχεια στα related

οι δύο μικροί μας ήρωες περνάνε μακριά ο ένας απ'τον άλλο τον προσωπικό τους υπαρξιακό γολγοθά
σε εκστατικές καταστάσεις απελπισίας  θυμού κι απόγνωσης 
αναρωτιέμαι αν ο μικρός μου ήρωας σηκώνει το βλέμμα στο νυχτερινό ουρανό
αναρωτιέμαι αν έφτασε στα αυτιά του ότι έχει πανσέληνο τα χριστούγεννα κι αυτό συμβαίνει κάθε δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια
ασήμαντη πληροφορία αλλά ταιριάζει επειδή είναι χριστούγεννα και είμαστε μακριά όπως πέρσι
(           l  u  s  t             c h r i s t m a s          i           g  a  v  e            y o u            m y          h  e  a  r  t            )
το φεγγάρι είναι το μόνο πράγμα που ξέρουμε ότι βλέπουμε κι οι δύο  
(  αν  υποθέσουμε ότι δεν έχει συννεφιά  )
κι επιπλέον επιδράει κάπως στο φαντασιακό μου η μεταφυσική πεποίθηση της μάνας μου όταν την ακούω από μέσα να λέει οτι την πιάνει της μέρες που χει πανσέληνο το χει παρατηρήσει
(ε κάτι η πανσέληνος  η φήμη ότι παλιά η γυναίκες είχαν περίοδο με το φεγγάρι  άτομα σε κρίση  που απαγορευόταν η είσοδος στους αρχαίους ναούς ετεροτοπίες φουκώ και τέτοια )
εντυπωσιακά πράγματα σε σχέση μ'αυτό
είπα στην πηγή όταν μου πε ότι ήταν άσχετο τώρα αυτό που πε μ'αυτό που λέγαμε
και χάρηκε τόσο πολύ ενθουσιάστηκε
είπε θα το λέει από δω και πέρα για να συνδέει τα πράγματα στις συζητήσεις
μιλάμε με παρόμοιο τρόπο
απολογούμαστε όλη την ώρα γι'αυτό που λέμε εκείνη την στιγμή το λογοκρίνουμε
καθόμασταν στον βράχο στο καλλιμάρμαρο λέγαμε για τις ωραίες βόλτες στην αθήνα που βλέπαμε μπροστά μας και ευχόμουν να φορούσα φακούς να βλεπα καθαρά 
της είπα ότι είμαστε πολύ αυστηρές με τους εαυτούς μας ότι τους κρίνουμε πολύ αυστηρά
της είπα για τα υπαρξιακά μου 
για την αδυναμία μου να χωνέψω την απουσία νοήματος σε όλα αυτά
σοκαρίστηκα απ'το λεξιλόγιο της 
μιλήσαμε με σχήματα με τη δομή του ατόμου
 τον πυρήνα πραγματική ζωή 
τις ιδέες ηλεκτρόνια που περιστρέφονται γύρω απ'τον πυρήνα 
τα πολιτικά συστήματα έλεγε αυτή 
η σφαίρα της γης κι η ατμόσφαιρα κι η ιδεόσφαιρα έλεγα εγώ 
και με πιανε αναγούλα και μόνο που σκεφτόμουν κύκλους  
λες και κάποτε πίστευα πως είμαι ευθεία γραμμή 
της είπα για τα πράγματα που πιστεύω πως ξαναγυρίζω συνέχεια σ'αυτά σαν αξίες 
πως ταρακουνιούνται κι αυτά και δεν ξέρω τι να πιστέψω
για τις συζητήσεις μας που με γεμίζουν αμφιβολίες
γιατί πιστεύω ότι μας ταρακουνάνε περισσότερο τα πράγματα που φοβόμαστε πως ισχύουν
της είπα πως μου είπες  ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ; ΘΕΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΣΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙ;
μου είπε ότι ήταν πολύ σκληρό πράγμα να πει κανείς
μου πε παραπονιάρικα κατεριιινααα μηην τον ακούυυυς
κι ένιωσα πως με λογίκευσε κι ύστερα το μόνο που ήθελα να κάνω όταν γύρισα σπίτι ήταν να ακούσω ωραία χαρωπή μουσική να κάνω πράκτις στο τουμπερλέκι μου
ή να βάψω τα νύχια των ποδιών μου για παράδειγμα 
γιατί μια τέτοια συμπεριφορά ήταν που ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι θα έπρεπε να αρμόζει μετά από την χτεσινή νύχτα 


Δεν υπάρχουν σχόλια: