έχω τερματίσει την βαρεμάρα μου δεν ξέρω τι να κάνω βαριέμαι να κουνηθώ και να πάρω τα πόδια μου να πάω οπουδήποτε θα μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο να πάμε μια βόλτα ωραία αλλά βρίσκω χίλιους λόγους να το καθυστερήσω με πιο σημαντικό τα μαλλιά μου που ναι βρεγμένα και μου την σπάει να τα στεγνώνω με το μπιστολάκι κι έτσι κάθομαι κι άλλο στο σπίτι ίσως αν με είχες νευριάσει λίγο αν είχα τσιτώσει να μην με χωρούσε ο τόπος πάλι και να θελα να βγω απ'το σπίτι απεγνωσμένα αλλά ούτε αυτήν την απόλαυση μου έδωσες κι έτσι το σπίτι με χωράει κι η καρέκλα μου με χωράει ταιριάζει τέλεια στον κώλο μου κι έτσι αντικαθιστώ τα πόδια μου με ροδάκια που δεν μπορούν να κατέβουν τις σκάλες ούτε να με πάνε μέχρι την τουαλέτα που κατουριέμαι κι έτσι με βλέπω να συνεχίζω να κάθομαι εδώ μέχρι το πακέτο βοήθειας να ανέβει απ΄την αθήνα χωρίς να χρειαστεί να κάνω τίποτα μεχρι το τελευταίο μου φιλτράκι που θα με αναγκάσει να βάλω παπούτσια να κατέβω μέχρι τον περιπτερά να ανταλλάξουμε καναν αστειισμό κι ίσως τότε να κατρακυλήσω προς τον κέντρο
θα θελα πολύ να μην γράφω για τις βαρελίσιες σκέψεις μου μα είναι ότι έχω γράφω για την απουσία οποιασδήποτε επιθυμίας ότι ξεκινάω να κάνω δεν με ικανοποιεί αλλά τουλάχιστον συνειδητοποιώ ότι είμαι ένα βαρέλι κι έτσι όπως έχω πάρει φόρα και πληκτρολογω γρήγορα σου στέλνω στο φεισμπουκ αν θες να πάμε βόλτα χωρίς να το σκεφτώ πολύ γιατί ποιος με γαμάει δεν με νοιάζει τι θα πω αααααχ ιωαννααα που είσαιιι
fosba #1 (*)
κάθε περίοδος και δύσκολη αυτή ήταν πολύ νηφάλια έλεγα απλά παρατηρούσα τον εαυτό μου από απόσταση να μην είναι καλά και προσπαθούσα να με ηρεμήσω μέχρι χτες που η ανία έπιασε κόκκινο
η συνειδητοποίηση βασικά ότι αυτή την στιγμή σκοτώνω τον χρόνο μου με ώθησε πάλι στην απελπισία προσπάθησα να βρω μια διέξοδο απέτυχα να βγω μόνη μου να πάω να δω το a girl walks home alone at night ζήτησα υποστήριξη και βγήκα με το μπουκάλι οξυγόνου μου έξω ακολουθώντας τα φασαία υβρίδια στην κραυγαλαία βόλτα τους στην πόλη συμμετείχα στη περίηγηση δίνοντας ότι είχα στις τσέπες μου από ψίχουλα για τα χιπστέρικα δάχτηλά τους που σημειώνουν τους στόχους τους το πάρτι των εθελοντών στη αποθήκη Γ που τους παρακολουθούσα χαιρέκακα να απογοητεύονται γιατί δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες τους ήταν σαν γαμήλιο πάρτυ και δεν είχε τόσους ανθρώπους σαν κι αυτούς και η τελευταία ελπίδα το coo που κι αυτό δεν ήταν όπως περίμεναν είχε φώτα κι ανθρώπους να κάθονται σε τραπεζάκια χαμηλό επίπεδο κινητικότητας και ενέργειας εξόδου αλλά τουλάχιστον ήταν ο αγαπημένος τους αθηναίος dj που γι'αυτόν άλλωστε ανέβηκαν πάνω (κραυγαλαία γέλια) αλλά αυτός δεν τους πίστευε και μετά συζητήσεις για ηχοσυστήματα και κάπου εκεί άφησα την συζήτηση να έρθω να σε βρω κι ήταν τόσο ανάλαφρη αυτή η διαδρομή βαλαωρίτου ρωμαική αγορά τοσο ανάλαφρη και ταυτόχρονα έτοιμη να βάλω τα κλάματα όχι εκείνη την στιγμή αλλά όταν γύρναγα σπίτι μου σίγουρα θα συνέβαινε και κουβαλούσα αυτήν την μελλοντική στιγμή μέσα μου όπως διέσχιζα την πλατεία δικαστηρίων ααααχ η γλυκούλα μου είναι τόσο τέλεια εγκατάσταση η δικά όταν είναι υγρή και γίνεται τεράστια γυαλιστερά φύλλα επιφάνειες συνδεδεμένες μεταξύ τους με στήλους σαν το χρυσό και το ασημένιο και το διαμαντένιο δάσος μαζί που περνούσαν οι 12 βασιλοπούλες για να πάνε στο μέρος που τελικά λιώναν τα παπούτσια τους στην εικονογράφηση του μικρού εκδοτικού που δούλευε η μαμά μου εκείνη την περίοδο τέλος πάντων πήρα την αδερφή μου να κλαψουρίσω στο δρόμο ένιωσα τόσο ασφαλής με την αδερφή μου στ αυτί μιλήσαμε για τη μαμά και τον μπαμπά εκεί που στάθηκα στο βραχάκι στα αρχαία να ξεκουραστώ τώρα κάποιο ποίημα μου θύμισα κάποιο από την νεοελληνική λογοτεχνία στο λύκειο μεχρι που σε περίμενα απέναντι απ΄το σπίτι του κι ανεβήκαμε προς το στέκι #1 τον επίσημο κήπο μας και άρχισα να φτύνω μίρλες κι έσυ τρόμαξες λίγο ήταν κάπως διαφορετική η φωνή μου σήμερα σου πα δεν μιλάω εγώ μιλάει η περίοδος κι ήταν όλα τόσο φθινοπωρινά δεν είχε γαρδένιες αλλά είχε πορτοκαλί περικοκλάδες βερικοκί και πάνω απ΄τα κεφάλια μας κάποιος τράβαγε το καζανάκι κι έπλενε τα χέρια του και πάνω απ΄τα κεφάλια μας έβγαινε μωβ καπνός από τζάκι καταλήξαμε και φορούσες την ζακέτα σου με το προβατέ από μέσα να ακουμπάει τον λαιμό σου
και μετά αφού τελειώσαν οι μίρλες αρχισαν οι λύσεις κι όλα συνδέονταν και λύνονταν ξαφνικά σέρνοντας το ένα το άλλο στην σωστή τους θέση εκεί που όλα έχουν νόημα
ξεκινώντας το βράδυ με το να ενώσουμε τις παρέες μια ομάδα αντιμετώπισης της βραδυνής εξόδου
την επιθυμία μου να αναλύσω τερματισμένα αυτήν την πόλη πριν φύγω i won't leave that motherfucking place if i don't know everyfucking inch of it
πως αυτό που χρειαζόμαστε είναι να βγαίνουμε να παίζουμε όλοι μαζί
επίσης τη μείωση του τσιγάρου μου από την κατάσταση καπνίζω φουλ στην καπνίζω αποκλειστικά κοινωνικά αφού συνειδητοποιησα οτι ειναι ο κυριος λογος που δεν μπορω να το σταματήσω
τις στιγμές που καυλώνω στο δημόσιο χώρο με κάποιο κοιλιακό ή πλατιαίο δέρμα που εμφανίστηκε από κάποιο τέντωμα ή απλά στις στιγμές που θέλω να μην είμαι εκεί για λίγο γιατί χρειάζεται να μειώσω τα έξοδο αφού δεν μπορώ να αυξήσω τα έσοδα
όλα υπο έλεγχο ολα ρολινγκ
* I hope this protects me from mum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου