Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Σμακ ντάουν

spiatza 659
τι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι;τι υποτίθεται πως είναι;ας μου πει κάποιος.
όχι,όχι ότι με νοιάζει δηλαδή.αλλά έτσι από περιέργεια καθαρά.
αλήθεια.
ναι,το ξέρω ότι το ΄κανα πάλι.
πως έτρεχα γύρω τους να τους τυλίξω με την κλωστή και πιο γρήγορα και πιο γρήγορα μέχρι που με έπιασε ίλιγγος και δεν ήξερα πια τι έκανα και με μεθούσε αυτό το συναίσθημα γιατί τώρα καταλάβαινα τι εννοούσε όταν μου μίλαγε για την ταχύτητα και συνέχιζα πιο σφιχτά να τους τυλίγω,φιλοδοξώντας να τους κάνω κουβαράκι και να τους αφήσω να γλιστρήσουν στην τσέπη μου,να τους βγάζω και να παίζω το γιο-γιο χαλαρώνοντας και σφίγγοντας πάλι την κλωστή,πετώντας τους και κλείνοντάς τους ξανά στη χούφτα μου.το ήθελα αυτό το γιο-γιο να το χω στη συλλογή μου,να το κρεμάω στους ξινούς τοίχους του σπιτιού μου μαζί με τις προτάσεις γάμου μου κι όλα τα έπαθλα και τα κεκτημένα μου και να το βλέπω και να κορδώνομαι,να παίρνω θάρρος και να ανασκουμπώνομαι να βγω για κυνήγι πάλι σ'αυτή τη ζούγκλα εκεί έξω,για να φαίνομαι πιο μεγάλη,να πιάνω περισσότερο χώρο να μην τολμήσουν να με κατασπαράξουν.
μας σας το 'χω πει ξανα συγχωρέστε με μα αυτό είναι το ναρκωτικό μου.
τα μαγουλά μου αναψοκοκκινίζουν μόνο όταν ο ιδρώτας μου πασπαλίζεται με του θηράματος μου.
και ξέρεις είναι μια πολύ μικρή στιγμή η ανταμοιβή.Τόσος κόπος για μερικά δευτερόλεπτα μονάχα.αυτά που θα το ρίξω κάτω και θα το ακινητοποιήσω με το βάρος μου,κι αυτό ανύμπορο θα με κοιτάει στα μάτια αναγνωρίζοντας την αδυναμία του.ω μα τι έκσταση που νιώθω τότε και χαλαρώνω την λαβή μου και σηκώνομαι και τινάζω τα ρούχα μου και γυρίζω την πλάτη θριαμβευτικά και κάνω να φύγω,ελπίζοντας ότι θα μετανιώσω που δεν φύλαγα τα νότα μου,πως θα μου μπίξει κάποιο μαχαίρι πισώπλατα ή θα με ρίξει κάτω και θα με σέρνει απ'τα πόδια και το κορμί μου θα τρίβεται στο πάτωμα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων,μα πάντα με αφήνουν να φύγω στο τέλος.
μα είναι τόσο απλό γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει;
ευτυχώς που ο στίχος με το εισητήριο στην τσέπη είναι για τον πουξερετεποιον,όπως λέει κι αυτή.
και με ξυπνάει και μου ψιθυρίζει πως δεν χρειάζομαι πράγματα μαζί μου,όλα είναι ντάξει,δεν χρειάζομαι κανέναν.
γιογιο και μαλακίες.παιδιαρίστικα πράγματα.

5 σχόλια:

stokos είπε...

σου έχω βραβείο :) έλα να το πάρεις ε?

Ανώνυμος είπε...

Συμβουλή :
Ποτέ μη γυρίζεις τα νότα στο θύμα σου ...
ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου πετάξει!!

Καλημέρα
καλή εβδομάδα !

Manolog3 είπε...

Μεχρι τρεις ειναι δεσμος! Εγω αυτο ξερω! :P

Stefffanos είπε...

γραφεις παραξενα, ωραια παραξενα..

k είπε...

ναι ρε. αυτό που σε αφήνουν να φύγεις... σκατά στιγμή.